Mijn ervaring met het crematorium dieren

Na zeventien jaar moest ik afscheid nemen van Lotte. Ze was volledig blind en had last van diabetes. Tijdens haar laatste dagen kwam ze haar mand al bijna niet meer uit, en haar bakje bleef onaangeroerd. De dierenarts gaf me medicijnen mee, maar zei dat Lotte haar beste tijd gehad had. Op een morgen trof ik haar stil in haar mandje. Mijn lieve lapjeskat was niet meer. Ja, en wat doe je dan? Haar bij de dierenarts afleveren vond ik toch wat respectloos, wanneer je weet dat die lichaampjes vernietigd worden. En ik woon op een flat, dus in de tuin begraven kon ik haar ook al niet. Toen herinnerde ik me dat mijn dochter het ooit over een crematorium dieren had gehad.

De crematie van Lotte

Op internet vond ik het telefoonnummer van Huisdierencrematorium Drechtsteden. Een vriendelijke vrouw nam de telefoon op. Tja, wat zeg je dan? Ik heb thuis een dode kat liggen? Gelukkig reageerde ze heel begripvol, en vertelde ze me over alle mogelijkheden. Stel je voor, je kon zelfs een sieraad laten maken met as van je overleden kat! Toen ik erover nadacht leek het me zo gek nog niet. Ze waren er vrij snel om Lotte te komen halen. Ik hoefde niet per se bij de crematie te zijn, maar het leek me wel mooi om haar elke dag toch een beetje bij me te kunnen hebben. Nu draag ik Lotte als een sieraad op mijn huid. Ook mijn dochter vindt het prachtig!